<p class="ArticleImageCaptionCredit”>Źródło: gremlin/Getty Images
Eksperyment, który przeprowadzono z użyciem modelu sztucznej inteligencji stojącego za ChatGPT, wykazał, że możliwe jest precyzyjne odwzorowanie unikalnych myśli i osobowości ponad tysiąca rzeczywistych osób. Wyniki te budzą poważne wątpliwości etyczne związane z możliwością imitowania jednostek w ten sposób.
Zespół badawczy pod kierownictwem Joon Sunga Parka z Uniwersytetu Stanforda w Kalifornii postanowił wykorzystać generatywne modele sztucznej inteligencji do odwzorowywania konkretnych osób. Głównym celem projektu była możliwość przewidywania wpływu różnych zmian politycznych na społeczeństwo, co dotychczas realizowano za pomocą prostszych, opartych na regułach modeli statystycznych. Jednak takie podejście często okazywało się mało skuteczne w odzwierciedlaniu złożoności ludzkich zachowań.
W ramach eksperymentu badacze stworzyli cyfrowe reprezentacje ludzi, które bazowały na zebranych danych o ich osobowościach, preferencjach i sposobie myślenia. Następnie pozwolono generatywnemu modelowi AI symulować ich reakcje na różne scenariusze i pytania. Wyniki były imponujące – sztuczna inteligencja potrafiła niemal doskonale odwzorować styl myślenia i sposób podejmowania decyzji badanych osób.
Kluczowym elementem tego procesu było wykorzystanie wielowymiarowych danych, takich jak odpowiedzi na kwestionariusze psychologiczne, przeszłe decyzje czy interakcje społeczne. Dzięki temu AI mogła „uczyć się” w sposób bardziej złożony, niż oferowały to wcześniejsze modele statystyczne. Przy tej metodzie generatywna AI mogła symulować nie tylko pojedyncze osoby, ale także reakcje całych grup społecznych.
Choć wyniki eksperymentu otwierają nowe możliwości dla nauki i technologii, wywołują również poważne pytania etyczne. Czy tworzenie cyfrowych „klonów” ludzi nie narusza ich prywatności? Jak kontrolować wykorzystanie takich modeli, aby zapobiec ich nadużyciom? Istnieje bowiem potencjalne ryzyko, że tego typu technologia mogłaby być używana do manipulacji opinią publiczną, podszywania się pod konkretne osoby lub nawet do tworzenia fałszywych dowodów w procesach prawnych.
Kolejną kwestią jest zgoda osób, których dane wykorzystywane są w takich projektach. Czy każdy badany miałby świadomość, że jego osobowość może zostać odtworzona w wirtualnej przestrzeni? A jeśli tak, to jak można zagwarantować, że takie reprezentacje będą wykorzystywane wyłącznie zgodnie z ich przeznaczeniem?
Pomimo kontrowersji, technologia ta ma ogromny potencjał. Może być wykorzystana do przewidywania skutków zmian politycznych, testowania nowych regulacji czy nawet w edukacji. Wyobraźmy sobie na przykład symulacje, w których uczniowie mogą rozmawiać z historycznymi postaciami, odwzorowanymi na podstawie ich znanych decyzji i pism. W sektorze zdrowia psychicznego technologia ta mogłaby wspierać terapię, oferując wirtualne modele pomagające pacjentom zrozumieć własne myśli i emocje.
Eksperyment przeprowadzony przez badaczy z Uniwersytetu Stanforda to dopiero początek. Sztuczna inteligencja coraz bardziej zbliża się do zdolności naśladowania ludzi w sposób niemal nie do odróżnienia od rzeczywistości. Jednak wraz z rozwojem tej technologii musimy odpowiedzieć na kluczowe pytania dotyczące prywatności, etyki i odpowiedzialności.
Jedno jest pewne: generatywna sztuczna inteligencja nie tylko zmienia sposób, w jaki myślimy o technologii, ale również wymusza na nas redefinicję tego, kim jesteśmy jako ludzie i jak chcemy, aby wyglądała nasza przyszłość w cyfrowym świecie.
