Świstaki mogą mieć klucz do rozwiązania długotrwałej debaty na temat ewolucji

Przyjacielskie grupy świstaków mogą dostarczyć nowych wskazówek w odwiecznej debacie dotyczącej ewolucji – czy cechy grupy mogą być ważniejsze dla szans przetrwania jednostki niż jej indywidualne cechy. Analiza ich zachowania przynosi pierwsze dowody wśród dzikich zwierząt na rzecz tej idei ewolucyjnej, znanej jako selekcja wielopoziomowa.

„Odkryliśmy, że cechy grupy podlegają równie silnej selekcji, jak cechy indywidualne, a czasem nawet silniejszej,” mówi Conner Philson z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles.

Nowe spojrzenie na ewolucję

Tradycyjnie zakładano, że ewolucja faworyzuje przede wszystkim te cechy, które zwiększają szanse jednostki na przetrwanie i rozmnażanie. Jednak hipoteza selekcji wielopoziomowej sugeruje, że cechy grupy, takie jak współpraca, mogą mieć również decydujące znaczenie dla przetrwania jednostek. Świstaki żółtobrzuche, zwierzęta żyjące w społecznie złożonych koloniach, dostarczają idealnego materiału do badań nad tą hipotezą.

Badania, przeprowadzone przez zespół Philsona, obejmowały obserwacje kolonii świstaków w regionie Okanagan w Kolumbii Brytyjskiej (Kanada). Świstaki te są znane ze swojej społecznej struktury, w której dominuje jeden samiec. Kolonie te charakteryzują się dynamicznymi interakcjami społecznymi, co czyni je idealnym obiektem do badania roli cech grupowych w ewolucji.

Zachowanie świstaków pod lupą

W trakcie badań naukowcy zaobserwowali, że grupy świstaków lepiej współpracujące i bardziej zgrane miały większe szanse na przetrwanie trudnych warunków środowiskowych, takich jak dostępność pożywienia czy obecność drapieżników. Współpraca w grupie pozwalała również zwiększać efektywność obrony przed zagrożeniami oraz ograniczać ryzyko dla poszczególnych osobników.

Te obserwacje sugerują, że selekcja działa nie tylko na indywidualne cechy, takie jak zdolność do szybkiego uciekania przed drapieżnikami, lecz także na cechy grupowe, takie jak umiejętność współpracy i komunikacji w grupie. Oznacza to, że jednostki, które potrafią lepiej funkcjonować w grupie, mogą być bardziej korzystnie wybrane przez ewolucję, nawet jeśli nie są najsilniejsze fizycznie lub najszybsze.

Znaczenie selekcji wielopoziomowej

Wyniki tych badań mogą mieć dalekosiężne konsekwencje dla naszego zrozumienia ewolucji nie tylko u świstaków, ale również u innych gatunków, w tym ludzi. Wiele cech społecznych, takich jak współpraca, altruizm czy empatia, które często są postrzegane jako kluczowe dla przetrwania społeczeństw ludzkich, może mieć swoje korzenie w selekcji wielopoziomowej.

„Te badania mogą pomóc nam zrozumieć, dlaczego współpraca i altruizm są tak powszechne w przyrodzie,” dodaje Philson. „Choć na pierwszy rzut oka te cechy mogą wydawać się sprzeczne z zasadą przetrwania jednostki, to ich rola w przetrwaniu grupy może wyjaśniać ich szerokie rozpowszechnienie.”

Badania te rzucają nowe światło na sposób, w jaki działają siły ewolucyjne, i mogą zmusić naukowców do ponownego przemyślenia podstawowych założeń dotyczących rozwoju cech w populacjach zwierząt i ludzi. Selekcja wielopoziomowa może okazać się kluczowym elementem wyjaśniającym, dlaczego niektóre grupy i społeczeństwa prosperują lepiej niż inne.